Διαδρομή Αλιβέρι->Σέττα->Μανίκια->Αυλωνάρι

[Nick Gkikas]

Η διαδρομή είναι αυτή εδώ:
https://goo.gl/maps/Op7hw

Η τελευταία φορά που επισκέφθηκα την περιοχή ήταν το 2004.
Αν και η Σέτα (ή Σέττα), απέχει από τους Ζάρακες ακριβώς 1 ώρα (όσο δηλαδή η Χαλκίδα), για κάποιο λόγο ποτέ δεν αφιέρωσα έστω μισή ημέρα για να την επισκεφθώ έκτοτε. Είναι κάτι που τώρα, για το λόγο που θα σας εξηγήσω στη συνέχεια, το μετανιώνω.

Κατ'αρχήν, το μέρος λίγο πολύ το γνωρίζετε όλοι και από τις περιγραφές του Γιάννη Παπαδόπουλου, ο οποίος έχει σπίτι εκεί.
Το χωριό, με υψόμετρο μόλις στα 780μ είναι ικανό να βάλει πολλά μέτρα χιόνι και ο καιρός εκεί δεν αστειεύεται καθόλου γενικότερα..

Εκτός από τις θρυλικές ιστορίες χιονιού και κακοκαιριών για την περιοχή, αυτό που εμένα με είχε εντυπωσιάσει από την πρώτη επίσκεψή μου ήταν η βλάστηση:
Το δάσος στη γύρω περιοχή παρουσίαζε μεγάλη ποικιλία χλωρίδας: Για πρώτη (και τελευταία) φορά στη ζωή μου είδα να συνυπάρχουν Μεσογειακά είδη βλάστησης (μακία) με ορεινή βλάστηση. Δυστυχώς στην ονοματολογία των ειδών δεν είμαι καλός, αλλά θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια. Είδα Βελανιδιές, Κουμαριές, Σχίνα, πάμπολα είδη βοτάνων και θάμνων και το πλέον παράδοξο: ελιές (!) να συνυπάρχουν άνετα με έλατα, πεύκα, εννοείται πλατάνια και άλλα παραποτάμια είδη. Όπου κι αν κοιτούσες έβλεπες και κάτι διαφορετικό. Αυτό που πραγματικά μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν η συνύπαρξη ελιάς και ελάτου. Είναι κάτι που μου φάνηκε αδιανόητο, καθώς μιλάμε για δύο είδη που ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές μικροκλιματικές ζώνες! Κι όμως....
Τέλος, θα πρέπει να αναφέρω και το άλλο: Η ζώνη του ελάτου στην περιοχή, αρχίζει περίπου από τα 750-780μ δηλαδή από το υψόμετρο της Σέτας. Πρόκειται για τουλάχιστον 250μ χαμηλότερα σε σχέση με αυτό που συναντάει κανείς σε παρόμοιο γεωγραφικό πλάτος....Επίσης ενδεικτικό, του αρκετά ψυχρού κλίματος της περιοχής.

Αυτό το θαυμάσιο δάσος, μετά τις πυρκαγιές του 2007, είναι πλέον παρελθόν και υπάρχει πια μόνο στη μνήμη μου και στη μνήμη όσων πρόλαβαν να το δουν.

Θα μπορούσα λοιπόν να έχω φωτογραφικό υλικό από την περιοχή αλλά το αρνήθηκα και αρκέστηκα στην ανωτέρω περιγραφή. Είναι ευχάριστο οτι βλέπω αρκετά σημάδια ανάκαμψης, 7 χρόνια μετά, αλλά αμφιβάλλω εάν θα αποκατασταθεί η βιοποικιλότητα κάποτε, τουλάχιστον για όσο ζω εγώ. Μακάρι να είναι πιο αισιόδοξα τα πράγματα.

Θα παραθέσω μόνο 2 φωτογραφίες από το χωριό Μανίκια, στα 450μ υψομετρο περίπου. Το χωριό βρίσκεται στη σκιά μιας εντυπωσιακής γεωμορφής, από την οποία χωρίζεται μέσω ενός ποταμού. Η γεωγραφία της περιοχής προδίδει οτι είναι χτισμένο σε αποθέσεις ενδεχομένως λόγω του ποταμού, ενώ η γεωμορφή ακριβώς βόρειά του, ίσως να πρόκειται για ρήγμα (για διάβρωση δεν πιστεύω). Ορθώνεται άλλα 500μ ψηλότερα από το χωριό και λογικά θα πρέπει να είναι μία από τις υψηλότερες ορθοπλαγιές που υπάρχουν στη χώρα μας.
Κάποιος με περισσότερες γνώσεις γεωλογίας, ίσως θα μπορούσε να μας διαφωτίσει γενικότερα για το πώς δημιουργήθηκε όλο αυτό. Είναι ένα σχετικά μεγάλο χωριό, πολύ γραφικό και λόγω του σημείου που βρίσκεται, επίπεδου!
Σε σχέση με όλη την διαδρομή, φάνηκε να έχει μια, κάποια ζωή, κάτι το οποίο απουσίαζε από μεγάλα χωριά όπως το Αυλωνάρι!

Εκτός αυτού, αποτελεί ένα ακόμη επικό χιονο-χώρι, νομίζω το όνειρο κάθε ενός από εμάς....



Το τελείωμα αυτής της γεωμορφής και στο βάθος ο κάμπος του Αυλωναρίου - Μονοδρύου κλπ.

[spyrosasa]

Καλημέρα και από εμένα.

Έχω αρκετό καιρό να σας γράψω αν και παρακολουθώ τις συζητήσεις ανελλιπώς.
Θέλω να συμληρώσω κάτι στην πολύ όμορφη περιγραφή που έκανε ο Νίκος για τη διαδρομή Αλιβέρι Σέττα Μανίκια Αυλωνάρι, μια και η καταγωγή μου είναι από εκεί και συγκεκριμένα από το χωριό Μονοδρυ.
Ο ετήσιος υετός της περιοχής εξαρτάται σε μαγάλο βαθμό από την απόσταση από το Αιγαίο και το υψόμετρο. Είναι ενδεικτικό ότι οι μετρήσεις της ΕΜΥ για διάστημα 30 περίπου ετών έδειξαν ότι η Κϋμη έχει διπλάσιο ύψος υετού από το Αλιβέρι, αν και η απόστασή τους είναι αρκετά μικρή. Διακιολογείται δε, από το γεγονός ότι το Αλιβέρι βρίσκεται στην ομβροσκιά των υετοφόρων ΒΒΑ ανέμων που επηρεάζουν την περιοχή. Είναι επίσης ενδεικτικό η ζώνη εξάπλωσης των ελάτων στη περιοχή βόρειας της Κύμης και συγκεκριμένα στο χωριό Βίταλα είναι αρκετά χαμηλότερα, με συστάδες αυτοφυών δέντρων να συναντιούνται από τα 450 μέτρα υψόμετρο. Το δε χωριό(Βίταλα) είναι χτισμένο σε υψόμετρο μόλις 300 - 350 μέτρων. Η όλη δε περιοχή του πρώην πλέον δήμου Κονιστρών, και κυριώς η κοιλάδα του ποταμού Μανικιάτη από το χωρίο Βρύση και το Μονόδρυ μέχρι τις εκβολές του στη παραλία του Στομίου Οξυλίθου, είναι αναγνωρισμένη ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους. Στη λεκάνη απορροής δε του συγκεκριμένου ποταμού-χειμάρου διαβιεί ένα αρκετά σπάνιο είδος ψαριού με την επιστημονική ονομασία: Barbus euboicus (Stephanidis, 1950)-Ευβοϊκή Μπριάνα, Evvoia Barbel (τοπική ονομασία: πετρόψαρο).
Σύμφωνα με το ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία, 2009) το ψάρι ανήκει σε κατηγόρια κινδύνου: ΚΡΙΣΙΜΩΣ ΚΙΝΔΙΝΕΥΩΝ CR [B1ab(i,ii)c(ii)+2ab(i,ii)c(ii)] και σε διεθνή κατηγορία κινδύνου: ΚΡΙΣΙΜΩΣ ΚΙΝΔΙΝΕΥΩΝ CR.
Το είδος προστατεύεται από την εθνική νομοθεσία (ΠΔ 67/1981) και περιλαμβάνεται στο παράρτημα V της Οδηγίας των Οικοτόπων (92/43/ΕΟΚ).
Όσο για τα γεωλογικά στοιχεία της περιοχής θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο ίδιος ποταμός είναι το φυσικό σύνορο δύο γεωτεκτονικών ζωνών, της Πελαγονικής και της Αττικοκυκλαδικής, αποτελώντας και το φυσικό δίαυλό τους.

[Νικος Μαρουλης]

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω!!
Να προσθέσω επίσης ότι το χαμηλότερο ελατοδάσος που έχω δει , το έχω δει πάνω από το Μετόχι( δηλαδή κάτω από το όρος Σκοτεινή) , σε υψόμετρο κάτω των 300 μέτρων έχει αρκετά έλατα πράγμα πολύ σπάνιο για εμένα...καθώς σε καμία άλλη περιοχή της Στερεάς ή και βοριότερα(που έχω πάει) δεν έχω συναντήσει σε τόσο χαμηλά υψόμετρα έλατα.

[Νικος Μαρουλης]

Μοναχικό έλατο κοιτάει την θαλάσσια περιοχή της Κύμης και τον μεσόκαμπο.

αυτό είναι αρκετά ψηλά (περίπου στα 600 μέτρα)

Στα 400 μέτρα περίπου..πάνω από το Μετόχι


Στο ρέμα της Καρυάς περίπου 550 μέτρα


Μεγάλο Ελατοδάσος στα Κοτύλαια(Οι κορυφές οριακά πάνω από τα 1000-1100 μέτρα)



Στα 750 μέτρα 14 Νοεμβρίου 2011


Στα 450μέτρα στον κάμπο του Βιτάλου

[Maria K]

Πολύ εντυπωσιακός τόπος όλη η Εύβοια και με πλούσιο φυσικό κάλλος! Μοιάζει με άλλους τόπους της Ελλάδας αλλά έχει και κάτι το πολύ ιδιαίτερο! Πολύ ωραίο το οδοιπορικό και οι περιγραφές! Στέκομαι ιδιαίτερα στη συνύπαρξη ελάτου και ελιάς και στην παρακάτω φράση του φίλου spyrosasa

Όσο για τα γεωλογικά στοιχεία της περιοχής θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο ίδιος ποταμός είναι το φυσικό σύνορο δύο γεωτεκτονικών ζωνών, της Πελαγονικής και της Αττικοκυκλαδικής, αποτελώντας και το φυσικό δίαυλό τους.

Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι ένα μικρό και όμορφο ποτάμι έχει τέτοια γεωλογική σπουδαιότητα! Πάντα μου άρεσε να μαθαίνω για τη γεωλογική εξέλιξη των τόπων.